Rambo pt. 3

Mijn gesprekken met Rambo are still going strong na onze eerste date (lees: puberale make out session in de auto). En mijn flirt skills mogen er dan wel op vooruit gegaan zijn, mijn grote mond en eerlijkheid zorgen soms al eens voor gênante situaties. Toen Rambo vorige week vroeg wat ik gekocht had tijdens de solden, antwoordde de grote mond in mij “lingerie” (want dat was de waarheid en ik ben dom).

“‘Ge maakt mij zot, maar ge bent wel geen gemakkelijke.’ Het tegendeel zou een belediging zijn, vriend.”

Het is en blijft een Tinderboy (die op zoek is naar een niet mis te verstane blokpauze) dus Rambo wilde mijn nieuwe lingerie maar al te graag inspecteren through some good old Snapchat sexting. Natuurlijk ging dat niet gebeuren en dat maakte ik hem dan ook al snel duidelijk. Ik merkte aan zijn respons dat dat niet zo naar zijn zin was, dus hield ik de conversatie voor bekeken, aangezien hij zijn blue balls niet op mij moet afreageren. Tien minuten later kreeg ik het volgende sms’je: “Ge maakt mij zot, maar ge bent wel geen gemakkelijke.” Het tegendeel zou een belediging zijn, vriend.

Iets waar hij míj dan weer zot mee maakt? Zijn eeuwige gezeur over exclusiviteit. In het begin van onze gesprekken liet hij al snel merken dat hij op zoek was naar iets casual en dus niet van plan was om enkel met mij te daten. Natuurlijk is iedereen ergens graag speciaal en de enige, maar ik moet nu eerlijk toegeven dat ik niet bepaald iets anders verwacht had. Bovendien heb ik er geen idee van hoe the Rambo thing gaat evolueren, dus ik heb ook geen zin mij er druk in te maken. Wil hij andere meisjes zien, dan doet hij dat maar. Ik hoef er alleen niet alles over te weten. Alleen blijft hij die exclusiviteit maar oprakelen. Ik ben zijn lief niet, dus ten eerste heb ik niets te eisen en ten tweede kan niemand mij garanderen of hij effectief alleen met mij datet als ik dat toch zou doen.

“Rambo is van mening dat verandering van spijs doet eten. True, my friend, maar je gaat ook niet naar de McDonald’s als je net in The Jane hebt gedineerd.”

Omdat hij bleef doordrammen (volgens mij wil hij zichzelf indekken voor mocht ik later toch opeens in een jaloerse crazy chick veranderen), besloot ik open kaart te spelen. Ik zei hem dat ik ook niet zou aarzelen als de hele Abercrombie–crew plots achter mij liep, maar dat ik mij moeilijk kon inbeelden dat ik nog actief op Tinder op zoek zou gaan als ik al met iemand aan het daten ben. Zijn antwoord was een huizenhoog cliché: “Verandering van spijs doet eten.” True, my friend, maar je gaat ook niet naar de McDonald’s als je net in The Jane hebt gedineerd.

En toch is er iets in hem dat mij blijft aantrekken. Hij is grappig, intelligent en veel te arrogant dan goed voor hem is, maar wel op een sexy manier. Ach ja, wat kan ik zeggen…  Bioboy fucked me up. Nu ja, technisch gezien is dat het enige wat hij niet heeft gedaan, dat was het hele probleem. Over bioboy gesproken… Ik moet nog steeds alle mogelijkheden openhouden (lees: ik wil hem nog steeds graag als DJ op dat verjaardagsfeestje) en besloot gisteren dus nog eens een conversatie op gang te trekken. Worst idea ever.

De Zoo van Antwerpen had op Facebook een foto van een pelikaan gepost (de pelikaan was zo’n beetje our thing sinds mijn briljante opmerking) en ik vond dat wel toepasselijk, dus ik stuurde hem dat beest door met daaronder: “Groetjes van deze zwaan.” Zijn antwoord? “Hahaha, dat is geen pelikaan en ook geen zwaan, dat is een lepelaar.” Ik en mijn uitmuntende vogelkennis did it again. Mijn eerste reactie? “Gij moogt anders wel is met mij lepelen.” Maar toen realiseerde ik mij dat bioboy Rambo niet was en dat zo’n uitspraak hem waarschijnlijk een beroerte zou bezorgen. Wat mij dan weer een halve beroerte bezorgde doordat mijn ogen zowat uit hun kassen rolden, was het vervolg van het gesprek. Bioboy legde mij namelijk de verschillende soorten lepelaars uit. Help. Hé Rambo, spoonen?